Νυχοκόπτης και αρχίδια.

Μπλα Μπλα Μπλα.

Το καθιερωμένο γραπτό επειδή ποτέ δεν μπορώ να είμαι έτοιμος να γράψω όταν πρέπει.

Ίσως πρέπει να κόψω τα νύχια μου γιατί χτυπάνε στα πλήκτρα και με ενοχλούνε.

Δεν είχα χρόνο όμως. Κοιμόμουνα.

Νυστάζω. Θέλω να μπορώ να ξυπνάω ότι ώρα γουστάρω.

Αλλά αν είναι έτσι απλά θα καταλήξω να κοιμάμαι σχεδόν όλη μέρα και να μην κάνω τίποτα.

Ναι, αλλά γιατί είναι πιο κατακριτέο από αυτό που κάνω τώρα; Και πάλι δεν κάνω τίποτα.

Συμβάλλω με κάποιο τρόπο στην κοινωνία?

Μαλακίες.

Α, θα πάρω vaporizer!! Για τα γενέθλιά μου! Τι χαρά!

Σκέψου το! Θα πίνω όπου γουστάρω και δεν θα γαμάω και την υγεία μου.

Πολύ.

Πρέπει να γράψω και να κάνω πράγματα. Έχω ωραίες ιδέες.

Μακάρι να υπήρχε ένα γραφείο που θα ήταν το δικό μου γραφείο και θα πήγαινα και θα ήταν ωραίο και όχι καταθλιπτικό και θα είχε θέα και εκεί θα μπορούσα να δουλέψω και θα έπρεπε γιατί κάποιος θα με ανάγκαζε, αλλά όχι πιεστικά, κάπως ρε παιδί μου να με έπειθε, να πως το κάνει εδώ η Χ στο γραφείο, που παρότι κωλοβαράω βγάζω και δουλειά; Ναι, κάτι τέτοιο, αλλά να δουλεύω και να γράφω πάνω σε δικά μου πράγματα.

Είναι πολύ αστείο. Μπορώ να γράψω για το τι θέλω να γράψω, αλλά ποτέ δεν γράφω αυτό που λέω ότι θέλω να γράψω. Δεν είναι πολύ γάμησε τα? Όλη την ώρα λέω τι θέλω να κάνω και τι θα γυρίσω, γράφω σημειώσεις για ένα αόριστα μελλοντικό project, αλλά ακόμα και στις σημειώσεις, ακόμα και στα βιντεάκια που κάνω, απλά μιλάω για το τι ΘΑ αναλύσω σε ένα επόμενο βιντεάκι ή ένα επόμενο post.

Η αναβλητικότητα μου με τρομάζει.

Όχι αρκετά για να κάνω κάτι γι' αυτήν βέβαια.

Μπλα Μπλα Μπλα