9.5.13

A Pothead's Reviews - Manifesto

Το θεϊκό με τον μπάφο είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να δώσεις σημασία σε κάτι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έφτυνες. Διασκεδάζεις με προφανή ή ηλίθια πράγματα, σου αρέσουν χαζές ταινίες, αφαιρείσαι και χάνεις ή ξεπερνάς -αν θες- την συμβατική αντίληψη. Σε κάνει παιδί για τους φαν, σε χαζεύει για τους haters. Ταυτόχρονα όμως σε βάζει σε έναν γαμάτο συνειρμικό τρόπο σκέψης που μπορεί, αν δεν σε οδηγήσει πιθανότατα σε ένα καμμένο πουθενά,να βγάλει κάτι ενδιαφέρον.

Με αυτή την αρχή, μια μαστουρωμένη Τετάρτη πριν καιρό συνειδητοποίησα ότι αν είσαι high κι έχεις διάθεση, μπορείς να κανείς μια κριτική ανάλυση ποταπών ή σνομπαρισμένων από την κριτική ταινιών, με το ίδιο τρόπο που γίνεται για το κουλτουριάρικο σινεμά.

Αν το σκεφτείς είναι τουλάχιστον ελιτίστικο και άδικο το να περνά μια ολόκληρη σειρά έργων, που αφορούν ένα τεράστιο κοινό και κόβουν χιλιάδες εισητηρίων, όχι απαρατήρητη αλλά φτυσμένη από την παραδοσιακή κριτική. Δεν (πρέπει να) είναι δεκτό το να κρίνονται όλες οι περιπέτειες ή οι κωμωδίες ή οι ταινίες φανταστικού ή τα θρίλερ ή ακόμα και πολλά blockbuster βάσει μιας παρωχημένης αντίληψης περί ποιότητος και ουσίας.

Εδώ εμείς λέμε όχι! Όχι μόνο σαν μπαφάκηδες που θέλουν να βλέπουν καμμενίλες, ούτε σαν fanboys που μας προσέβαλαν το αγαπημένο μας κόμικ. Λέμε όχι, πρωτίστως σαν προλετάριοι που η μόνη μας έξοδος για σινεμά είναι αυτή της Τετάρτης με το 2for1! Γιατί όταν η ενστικτώδης αντίδρασή σου στο σινεμά σαν μέσω διασκέδασης είναι η περιφρόνηση, δεν μπορείς να ζητάς περισσότερα από το κοινό.

Πάω σινεμά για να διασκεδάσω δε σημαίνει είμαι ηλίθιος. Και οποίος πρεσβεύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλό εμπορικό σινεμά είναι από κολλημένος μέχρι βαθιά καριόλης. Δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης ή σεβασμού απέναντι στο κοινό. Είναι και θέμα σεβασμού απέναντι στο ίδιο το σινεμά. Κρίνεις μια ταινία γι'αυτό που είναι, όχι με βάση ένα ιδεολογικό ή ιδεοληπτικό κανόνα για το πως θα έπρεπε να είναι.

Για όλα αυτά, στη συγκεκριμένη σειρά posts, αυτό που θα κάνουμε θα είναι να αναλύουμε τις ταινίες της Τετάρτης (όπως μ'αρέσει να τις λέω), τις ταινίες αμφιβόλου ποιότητας, είτε αυτό σημαίνει εμπορικές είτε πιο δεύτερες,από περιπέτειες μέχρι κωμωδίες, και να τις αντιμετωπίζουμε με την ίδια σοβαρότητα όσο τις καλλιτεχνικές ταινίες.

Αυτό που επιχειρούμε να αποδείξουμε δεν είναι τόσο η γελοιότητα των κριτικών αναλύσεων κουλτουροταινιών, όσο η δυνατότητα ουσιαστικού θεωρητικού διαλόγισμου πάνω σε ένα -όπως συνήθως λειδορείται- απλό προϊόν. Άσε που θα καλύψουμε ένα κενό στην κινηματογραφική ενημέρωση, αφού κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα ίσα σε μια απλή ερώτηση που υπάρχει όλο και σε περισσότερα χείλη. Αυτή η ταινία αξίζει μαστουρωμενος?

Και όχι, σύντροφοι χασικλήδες! Δε θα μείνουμε απλά στις ταινίες. Από την μαστουρωμένη κριτική μας θα περάσουν από σειρές και βίντεοκλιπ μέχρι τσόντες και κρασιά. Όλο το φάσμα της ψυχαγωγίας υπό την επήρεια και όλες οι επιφοιτήσεις που κερδίζονται μέσα από την ανάλυση της οποιασδήποτε τετριμμένης εμπειρίας.

Οπότε stay tuned and stay stoned. Stay stuned!

No comments:

Post a Comment